“Ik heb altijd alles zelf bepaald in mijn leven. Zelfstandigheid vind ik heel belangrijk. Ik vind het nu zo moeilijk dat ik juist het laatste stuk niet in eigen handen heb…” 

Je voelt dat er iets niet helemaal pluis is met je. Het is moeilijk om eraan te denken en je wilt gewoon dat het niet zo is, dat het vanzelf weggaat. De mensen om je heen maken zich zorgen, dat kan je aan ze zien.

Stel je woont in een prachtig huis. Je hebt alles goed voor elkaar. Dan slaat het noodlot toe. Je valt en komt in het ziekenhuis terecht. Na de behandeling aldaar ga je naar een revalidatie afdeling. Je hoopt weer naar huis te kunnen, maar niets is minder waar.