En ineens sta je je aan de zijlijn, ben je geen partij meer.
Je mag geen afscheid nemen, en moet alleen verder, met allemaal losse eindjes.

Abrupt einde

Leanne verbrak de relatie met Bas, twee weken voor haar dood. De tumor vervormde haar denken,en schuldgevoel over wat ze hem aandeed door dood te gaan verteerde haar.
Ze waren een jaar samen, maar kenden elkaar als vrienden al langer.
Twee jongen mensen die elkaar hadden gevonden. Hun geluk werd enorm op de proef gesteld, toen bekend werd dat Leanne ernstig ziek was.

Voor elkaar zorgen

Leanne vertelde het pas laat aan haar familie. Wilde er niet aan. Ze voelde zich schuldig, ook omdat Bas zelf geen goede gezondheid had. Nu moest hij voor haar zorgen, en dat viel haar zwaar. Bas zorgde voor haar, met alle liefde die hij in zich had. Hij trok bij haar in, en steunde haar in de behandelingen. Leanne vertelde het haar moeder pas, toen ze in het ziekenhuis belandde, en er geen hoop meer was.

Verward

Leanne raakte steeds verder verward, en werd steeds onaardiger tegen Bas. Op een dag stuurde ze hem weg uit het ziekenhuis, ze verbrak de relatie, wilde hem niet meer zien. Moeder nam de zorg voor haar over.

Facebook

Bas las 2 weken later op Facebook dat zijn Leanne was gestorven. De uitvaart had plaatsgevonden. Niemand had hem geïnformeerd.
Ik zit bij hem in de woonkamer. Een vriendelijke hond ligt aan zijn been. Ik zie een gebroken man. “Hoe moet ik nu verder? Hoe zijn haar laatste dagen geweest, wilde ze me echt niet meer, het kwam toch door die tumor? Waarom heeft niemand me de kans gegeven om afscheid te nemen?”

Ik ben stil. Het enige wat ik nu kan doen is luisteren. Erkennen. De foto’s bekijken. Stil zijn.
Vanbinnen razen de gedachten: ‘kan ik bemiddelen met de familie, waar is het graf, zijn er foto’s van de uitvaart die ik kan achterhalen, wat kan ik doen’. Dit is mijn onmacht. Het brengt me dichter bij het besef van hoe radeloos hij moet zijn.

Wat als? Had ik maar.. Heb ik me vergist? Hoe was het gelopen als ik me niet liet wegsturen?

We spreken over wat deze vragen met hem doen. Hoe ze zijn gedachten beheersen. We erkennen dat ze er zijn, maken er ruimte voor. Ook zeg ik hoe vernietigend ze zijn.
Ik probeer hem terug te brengen bij de liefde. De liefde die hij voor haar voelt, wat hij heeft gevoeld in hun samenzijn. Hoe echt dat was. Hoe hij dat mag koesteren, naast alle vragen, en open eindjes die hem verscheuren.

Auteur

Eline Verbruggen is een van de geestelijk verzorgers die zijn verbonden aan het Centrum voor Levensvragen Oost-Veluwe. Wilt u ook gebruik maken van een aantal gesprekken met een van hen? Dat kan kosteloos als u 50 jaar of ouder bent of als u in de palliatieve fase van een ziekte verkeert.